Gisteren deed de rechtbank Amsterdam in twee kort geding procedures die BREIN had aangespannen tegeen respectievelijk een aantal mensen achter The Pirate Bay (TPB) en het Zweedse bedrijf dat voornemens was het domein van TPB over te nemen om daar een downloaddienst op te beginnen onder afdracht van rechten. De uitspraken zijn onder andere hier en hier op Boek9.nl te vinden. Kort gezegd, TPB moet ontoegankelijk worden voor Nederland, onder een stevige dwangsom en hetzelfde geldt als ze overgenomen worden door de overnemende partij. Het rumoer op de diverse internetfora is niet van de lucht: Hoe haalt een rechter het in haar hoofd om een stel Zweden te gebieden hun site ontoegankelijk te maken voor Nederland? Sinds wanneer geldt Nederlands recht in Zweden? En heeft ze nooit van proxies gehoord?
Enfin, enige nuances en observaties, die nadrukkelijk op persoonlijke titel gegeven worden. De lezer dient te beseffen dat Vrijschrift ook intern wel eens verschillende opvattingen heeft.
Natuurlijk heeft het iets Kafkaesks, in een ver buitenland voor de rechter gedaagd worden en zelfs al schrijf je een brief dat je niet kunt komen bij verstek veroordeeld worden. En toch kan dat, dankzij Europa en het Nederlands procesrecht. Voor
uitleg in Jip en Janneke taal verwijs ik naar Arnoud Engelfriet. Echt vreemd is de uitspraak van de rechter evenmin. Want dat gebruik van bittorrent inbreukmakend kan zijn, is in de literatuur vrij onomstreden. Christiaan Albedringk Thijm schreef al in 2004 in Justitiële Verkenningen dat BitTorrent gebruik ten dele inbreukmakend is: het uploaden is immers een verveelvoudiging die niet onder de thuiskopie-exceptie onder te brengen is. Je kunt uiteraard betwijfelen of het faciliteren van dergelijke inbreuk vanuit een buitenland wel inbreukmakend is, maar als dat stelselmatig en willens en wetens gebeurt (dus door meldingen van inbreuk te negeren), dan kan ik begrijpen dat het op zijn minst onrechtmatig wordt bevonden door een rechter. En laten we wel wezen, rechters in kort geding zijn nog meer dan anders van het platslaan van het voorgelegde probleem. Daar komt nog bij dat het rechter een louter lijdelijke rol heeft in het burgerlijk procesrecht. Zeker bij verstek komt het er op neer dat als eisende partij geen evident onredelijke eisen stelt, dan zullen de eisen al snel toegewezen worden.
Het gejuich van BREIN dat zij zonodig met deze uitspraak in de hand de Nederlandse internetproviders willen gaan dwingen om TPB te blokkeren volg ik echter niet. Wederom met dank aan Europa zijn die namelijk immers nagenoeg immuun tegen dit soort eisen, zie artikel 6:196c BW.
Ook begrijp ik niet waarom BREIN die partij die TPB over wilde nemen zo aangepakt heeft. Samen met de weigering om met Mininova samen te werken om een elektronische notice and take down procedure in te richten en zo inbreuken te voorkomen geeft mij het gevoel dat de media-industrie überhaupt geen digitale distributie willen. Tenminste, niet anders dan in handen van diezelfde media-industrie. Dit soort acties drijven de distributie waar toch duidelijk vraag naar is verder ondergronds. Want uiteindelijk is het niet alleen een juridisch compleet oninteressante uitspraak (want bij verstek), maar ook compleet irrelevant. Bittorrent vergt nog enige vorm van centralisatie. De volgende generaties P2P-netwerken staan alweer in de steigers die nog anoniemer en ondergrondser zijn. Dommering had gelijk toen hij over het weglekken van het auteursrecht door het electronisch vergiet schreef. De wal is het schip aan het keren en het gekrakeel is alleen van belang omdat onderweg onze burgerrechten kunnen sneuvelen. De uitkomst staat voor mij in zoverre vast dat het wederom een stuiptrekking van de dinosaurussen van de media-industrie is, maar dat ze hoe dan ook uit zullen sterven. BREIN zou er beter aan doen die 40.000 Euro proceskosten (let wel, een gewoon kort geding kost doorgaans iets van 10.000 Euro) te besteden aan innovatie dan aan repressie. Maar dat is een kenmerk voor de media-industrie, men parasiteert liever op de hits van enkele artiesten dan werkelijk aan vernieuwing, creativiteit en innovatie te doen. Of om Hans Dulfer te parafraseren: "ik word liever bestolen door mensen die tenminste van mijn muziek houden dan door de platenbazen".
