Ondanks de aanhoudende signalen vanuit de samenleving (honderdduizenden demonstranten, een online petitie met vijf miljoen ondertekenaars) dat de Auteursrechtenrichtlijn het verkeerde middel is voor het doel, namelijk auteurs mee laten profiteren van de winsten van internetgiganten, heeft het Europarlement toch ingestemd met het voorstel. Los van de inhoud is dit ook in termen van democratisch proces uiterst betreurenswaardig en doet afbreuk aan de legitimiteit van het Europees project.
Een paar voorbeelden van wat er heeft plaatsgevonden:
- In 2016 de Europese Commissie hield een consultatie over auteursrechten. Er waren ruim 6000 reacties. Het merendeel er van was van bezorgde burgers over dit onderwerp, maar omdat een derde partij het indienen van de reacties had gefaciliteerd beschouwde de Europese Commissie ongeveer de helft hiervan als één reactie.
- In 2018 vonden er een aantal stemmingen plaats in de vaste parlementscommissies (o.a. JURI en LIBE), gevolgd door een plenaire stemming over het onderhandelingsmandaat voor de trialoog met de Europese Commissie en de Raad van Ministers. De online campagnevoerders werden afgedaan als "bots", met als dieptepunt een rapport, gefinancierd door rechthebbendenorganisaties, wat ieder Twitter account wat in het Engels over dit onderwerp twitterde zonder informatie over de locatie van de gebruiker als "Amerikaans" bestempelde. Hetzelfde werd door sommige Europarlementariërs gedaan met iedere e-mail die zijn van een Google mail account ontvingen.
- Afgelopen weken vonden er in heel Europa demonstraties plaats tegen het voorstel. Het zwaartepunt van deze demonstraties lag in Duitse steden, met als hoogtepunt afgelopen zaterdag toen er in totaal zo'n 200 000 mensen in Duitsland de straat opgingen over dit onderwerp. Vervolgens werden zij door onder andere Bild Zeitung weggezet als betaalde demonstranten. Wat een aperte leugen is, maar desalniettemin als waarheid werd gepresenteerd.
Het is één ding om het oneens te zijn met tegenstanders van uploadfilters en de linktax. Het is een ander ding om hun inbreng in het politieke debat te negeren, te kleineren of de legitimiteit daarvan glashard te ontkennen. Zoals Julia Reda tijdens het debat van vandaag zei:
"A new generation, who are voting for the first time this year, are
learning a lesson. Your protests worth nothing, politicians will spread
lies about you and won't care about factual arguments."
Het Europarlement heeft met deze stem voor een draconische en hopeloos geredigeerde richtlijn ook een stem tegen haar eigen legitimiteit en dat van het Europese project uitgebracht. Er is een kleine hoop dat de uploadfilters op de langere termijn via de rechtspraak aangetast kunnen worden. Maar ook als dat gebeurt gaat de nasleep hiervan gevolgen hebben voor de democratische rechtsstaat zoals wij die kennen.
Het gevecht verplaatst zich nu naar de nationale implementaties van deze Richtlijn. Die dusdanige innerlijke tegenstrijdigheden bevat dat de lidstaten dit niet zonder hoofdpijn zullen kunnen voltooien. En sommige het zelfs mogelijk zullen weigeren om die reden. Hier gaan nog jaren van touwtrekken overheen. Maar de boodschap is duidelijk: oude media, oude verdienmodellen zien maar één oplossing voor hun problemen. Nog meer auteursrecht. Terwijl de oplossing meer gezocht moet worden in betere belastingwetgeving, betere mededingingswetgeving en beter privacywetgeving. En de handhaving daarvan, natuurlijk.
Wordt vervolgd.
